transacción, partición, ou división de liquidación)
Con contrato (ou sentenza) de división resultados en disolución da comuñón (calquera que sexa o título da asociación de comuñón)
Só porque é a presenza de un contrato (acordo) sobre a división de propiedade conxunta (e, no peor dos casos, un verdadeiro procedemento xudicial división) son posibles solucións alternativas, ou equivalente (como unha mera división do catastro de inmobles na cidade).
A división sempre presenta problemas que dan orixe a dificultades (que son transformados en litixio) cando intentando aplicar e realizar a disolución da comuñón. O primeiro problema relacionado coa división é inherente a identificación das persoas que deben participar na a división (ou a disolución da comuñón), a división debe participar en todos os co-propietarios, hai a cuestión do que valor pode ter unha división ser feita só por algúns dos co-propietarios (e enviados para o propietario, excepto para a súa posible adhesión). Nunha situación como o documento de división, asinado só por algúns dos co-propietarios tería a natureza xurídica de unha mera proposta de división, que é procesado en 'se' e 'cando' haberá aceptación de todos os co-propietarios. Superado o obstáculo da identificación das entidades que deben participar na división, contractual ou procesual), se debe proceder á materiare separación (división) de mercadorías e, nesta fase, hai moitos problemas que poden ocorrer. O primeiro paso para ser capaz de proceder á división é a identificación da parcela (formigón) de cada co-propietario, e se esta é relativamente simple na comuñóns 'simple' (no que se o título di nada da parcela é de supor que ser o mesmo para cada co-propietario), o máis complexo é, pola contra, a identificación do individuo cotas en presenza dunha división tendo como obxecto a herdanza (onde as accións de cada herdeiro depende da sucesión ab intestato, a partir da súa relación con testador, ou na sucesión por dependerá, precisamente, pola vontade do testador afirmado no ha). Nada exclúe que, en caso dunha disputa sobre a participación dos co-propietarios de celebrar un contrato de carné de identidade ou quantificativo de unidades individuais, a través dunha tenda de avaliación ou unha transacción (c.
É estes problemas comezaron pode avanzar o material división (separación) do común bens procedendo á formación do porcións (hai tantas co-propietarios) e o valor de cada parte debe coincidir co valor da acción e, en consecuencia, non poderá superar o valor o co-propiedade participación de cada participante na comuñón.
En principio, este é bastante lineal, cando se considera que non é posible para un titular con unha participación igual a un de cada catro de maio ten unha parte do valor igual a un (excepto en casos especiais que daría a vida para os ricos.
o axuste en favor dos outros co-propietarios)
Para proceder ao material formación das partes que debe seguir o principio de homoxeneidade: a parte atribuída a cada co-propietario deberá conter todos os bens presentes na comuñón (art. 'Suxeito ás disposicións dos artigos e c.
c, as porcións debe ser formado e incluíndo unha cantidade de mobles, inmobles, e os créditos da mesma natureza e calidade, en proporción á entidade de cada dimensión'.
O principio de uniformidade da formación das partes, ou o principio de que a proporción de activos que forma parte pode ter excepcións (en algúns casos só aparente, como no caso en que o bo para pedir das obras, materiais para ser materialmente dividido, e a execución destas obras, é diferida a un momento posterior para a división, pensar en caso de que é necesario para crear unha partición).
Existen excepcións legais e expresou o principio de homoxeneidade indicado pola mesma lexislador, artigos e c.c. Hai tamén excepcións ás principio de homoxeneidade das partes resultantes da lóxica (ou, máis simplemente, por a oportunidade).
En realidade, o principio de homoxeneidade pode ser dispensada cando a aplicación do principio de homoxeneidade ía producir un prexuízo para o dereito de compartir para acadar unha parte do valor proporcionalmente corresponda á cantidade establecida individualmente sobre a masa, como pode ocorrer no caso de que a desigualdade de accións, pero tamén cando, por exemplo, o fraccionamento dun único bo sería a vida a dúas cousas de valor economicamente inferior para o bo, ou cando a o custo das obras necesarias para a división é desproporcionada ao valor do activo.
É necesario distinguir as excepcións ás principio de homoxeneidade do material de aplicación do mesmo principio, en realidade, poderiamos preguntar se en presenza de unha comuñón cos tres co-propietarios, que tema libro antigo, dous coches, e, finalmente, pisos, sobre o principio de homoxeneidade opera en cada unha boa (e sería capaz de forza violados no exemplo anterior, non ser capaz de estar fisicamente dividido en tres partes, un libro ou dous unidade), ou debe ser aplicada na voda da categoría de participación, diñeiro, bo móbil, real estate en a última hipótese, no exemplo asumido por riba, non ía ser unha comuñón formado por tres bens (libro vello e dous coches) e tres real-estate propiedades (apartamentos). Sobre este punto é argumentou que as categorías en que son divididos os activos a ser dividido, para os efectos de obter unha masa homoxénea formación de unidades, son só os previstos no art. c, é dicir, aqueles de bens, mobles e préstamos, e que, en relación a adhesión de bens en estas categorías, ben pode que algúns deles ser asignado para toda a cota, e outros, mesmo se eles teñen diferentes características para outra parte, suxeito a os axustes necesarios, xa que o dereito de compartir unha parte da natureza de cada unha das categorías de bens en comuñón non consiste na realización de fraccionamento de quotistico do individuo entidades pertencentes á mesma categoría, pero no proporcional división da propiedade incluídos nas tres categorías de bens, mobles e préstamos, parece para evitar unha excesiva división de activos na comuñón que implica prexuízo do dereito de pre-eminente de compartir obter na sede da división, unha parte do valor proporcionalmente correspondente para que de propiedade, ou con todo complexo que quere dividir. Por suposto, se non é posible respecto o art. (porque, por exemplo, non hai un único bo en comuñón, e iso non é divisible), o co-propietario, quen non recibir unha parte da boa natureza (incluíndo dentro da comuñón) debe ser recoñecido como un axuste no diñeiro, se non fose así, sería recibir formigón bens de menor valor que a súa parte.
En consecuencia, é responsabilidade dos co-propietario que recibe unha porción do aumento do valor da súa participación na obriga diversare a balanza en favor de aqueles que recibiron unha parcela de menor valor da cota.
Deste xeito, restaurar o equilibrio na división.
